تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانه‌های بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب شرکت در برنامة تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور 20 مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9/6? 8/25 سال و درصد چربی 3/9 ? 9/15 درصد، انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه دارو (10 = n) و دارونما (10=n) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنی‌ها 5 روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه 75 میلی‌گرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیدة کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترل‌شده در عضلة درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندین‌های E2، درد ادراک‌شده، محیط ساق پا، زاویة پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامة تمرینی اکسنتریک اندازه‌گیری و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندین‌های E2، شدت درد ادراک‌شده، محیط دور ساق و کاهش دامنة حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندین‌های E2 در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک‌شده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک‌شده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (043/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازة زمانی 48 ساعت (05/0P